تعیین الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی در باکتری های ایزوله شده از تصفیه خانه فاضلاب شهری

سابقه و هدف: فاضلاب ها مهم ترین منابع ورود آنتی بیوتیک ها به محیط های آبی هستند و فرآیندهای متداول تصفیه فاضلاب نمی توانند این میکروآلاینده ها و باکتری های مقاوم به آنتی بیوتیک ها را حذف کنند. هدف این مطالعه تعیین الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی در باکتری های جدا شده از فاضلاب تصفیه نشده و پساب خروجی تصفیه خانه فاضلاب شهری تبریز بود. مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی علاوه بر شمارش انواع باکتری ها در فاضلاب خام و پساب خروجی تصفیه خانه فاضلاب شهری با استفاده از محیط کشت های اختصاصی، کیت های api e20 و تست های بیوشیمیایی، باکتری های مختلف از جمله آنتروباکتریاسه ها، استافیلوکوک ها، باسیلوس ها و سودوموناس ها شناسایی گردید. تست حساسیت باکتری ها به آنتی بیوتیک ها با تکنیک استاندارد انتشار دیسک کربی- بوئر تعیین شد. یافته ها: نتایج نشان داد که راندمان تصفیه خانه در کاهش کلیفرم ها از یک لگاریتم هم کم تر است. تفاوت در تعداد کلنی ها در فاضلاب ورودی و پساب خروجی به جزء برای استافیلوکوک ها معنی دار نبود. در فاضلاب ورودی، آئروموناس ها و در پساب خروجی، استافیلوکوک ها بیش ترین فراوانی را به خود اختصاص دادند. به طور کلی انتروباکترها نسبت به سایر باکتری ها دارای حساسیت بیش تری بودند. میزان مقاومت در آنتی بیوتیک های گروه پنی سیلین بالاتر از سایر آنتی بیوتیک ها بود. مقاومت به چهار آنتی بیوتیک سفالکسین، آمپی سیلین، متی سیلین و آموکسی سیلین بین 60 الی 100 درصد به دست آمد. میزان مقاومت در تمامی گونه ها در پساب نسبت به فاضلاب ورودی افزایش یافته بود. استنتاج: میزان باکتری های مقاوم به آنتی بیوتیک ها و رشد و بقاء آن ها در تصفیه خانه های فاضلاب شهری افزایش می یابد و فرآیندهای متداول تصفیه فاضلاب کارآیی چندانی در حذف این باکتری ها ندارند.